മരവിച്ചു കിടക്കുന്നോരു ഗാത്രം നോക്കി
നിൽക്കേയെന്നിമകളിൽ നിന്നും
നിലം പതിച്ച കണ്ണു നീ൪തുള്ളി കൾ..
അറിഞ്ഞതിൽ ഇല്ലയിനിയും ഒരായിരം
നിദ്രവാഹീനമാംരാവുകൾ
ആ ഗാത്രം എനിക്കേകി മറഞ്ഞു പോയെന്നതു
കൊണ്ട് പോയിന്ന് എന്റെ പ്രിയനേയും ആ വില്ലൻ
എന്നിൽ അപ്പൊ ഉണർന്നു ഒരു സംശയം അതെന്നിലും വന്ന അനഞ്ഞു വോ...
മുന്തിരി വള്ളി കൾ നെഞ്ചിലും ഞാവൽ പഴ മധുര ങ്ങൾ നാവിൽ ഉം
പടർന്നു കയറിയപ്പോൾ അതു സ്വപ്നം എന്നറിഞ്ഞതിൽ പാതി വഴിയിൽ ഞാൻ ഞെട്ടി ഉണർന്നു...
ആ രാവ് നിദ്രാ വിഹീനമായി
ഇൗ രാവി ൽ ഞാൻ ഒന്ന് ചുമച്ചു
പിന്നെയാ സ്വപ്ന ത്തോടാരാഞ തെൻ
പഴയ പ്രേമം തിരികെ തന്നീടാനല്ല
ഓർക്കാൻ പലതും തന്നൊരെൻ
നിഷ്കളങ്ക മായൊ രെൻ ബാല്യം
തിരികെ തരുമെങ്കിൽ ഞാൻ എൻ ജീവൻ
കോവിഡിനർപ്പിക്കാം...