ജനാലകൾക്കപ്പുറം നിലാവുറങ്ങുന്നു
എത്രയോ
ശുഭ്രമാണിന്നു നിശ!
ദേശാടനപ്പക്ഷികൾ
തിരികെ വന്നെന്നാലും
എത്ര നിശബ്ദമീ
താരകാകാശം!
ദൂരെ ദൂരെയായ്
ആതുരാലയത്തിന്റെ
ചുമരകൾക്കുള്ളിലലയുന്നെൻ ചേതന
എവിടെയോ .... നേർത്ത ഞരക്കങ്ങൾ ,തേങ്ങൽ ,
നനുത്ത പാദപതനങ്ങൾ ,
തണുത്ത നിശ്വാസങ്ങൾ ,നിഗൂഢ മർമ്മരങ്ങൾ ....
നിന്റെ മരുന്നു മണക്കുന്ന വിരിപ്പുകൾ
പാതി വഴിയിൽ പിരിഞ്ഞ ശ്വാസം ,
വിരിഞ്ഞ മന്ദസ്മിതം ,
പകലിരവുകളറിയാതെ കൊഴിഞ്ഞ വസന്തം ....
അടഞ്ഞ കൺപോളകൾക്കുള്ളിൽ പിടയും ആർദ്ര മിഴികൾ ..
ഓർത്തെടുക്കുമ്പോൾ വഴുതിയകലുന്ന ഓർമ്മകൾ
ഹൃദയം പറയാൻ ബാക്കിവച്ച വാക്കുകൾ .....
വിരൽ പിടിച്ചരികിലിരിക്കാനുമാകാതെ
വിദൂരമീ രാവിന്റെ
മറുപാതിയിൽ ഞാനുണർന്നുമുറങ്ങിയും
തളർന്നിരിക്കുന്നു...
നിന്റെ മറയുന്ന ചേതനയെ
ചേർത്തു വയ്ക്കാൻ ....... എന്നോർമ്മയിൽ
മണിമുഴക്കമായി
നിനക്കേറെ പ്രിയമുള്ള വാക്ക്
എന്നും നമുക്കായ് സൂക്ഷിച്ചു വെയ്ക്കുവാൻ
നിറമുള്ള മയിൽ പീലിത്തുണ്ട് .....