ഒരു ജനതതൻ സ്വപ്നത്തിൽ
അന്ത്യം കുറിക്കുവാൻ പ്രളയമായി
നീ അങ്ങ് പാഞ്ഞു വന്നു മനുഷ്യർ
കാട്ടിയ ക്രൂരത കണ്ടിട്ട് അന്ന് നീ
ശുദ്ധി കലശമാടി ഒരു മഴ തുള്ളി
പെരുമഴയാക്കി എല്ലാം തകർതിട്ട്
പോയി മറഞ്ഞു നിറയുന്ന കണ്ണിലെ
പിടയുന്ന മനസിന്റെ വിങ്ങൽ
ഒരിക്കലും തീരിടാതെ അകലേക്ക്‌
നോക്കി ഞാൻ വിധിയോട് മല്ലിട്ടു
തിരികെ വരുമെന്ന് ഉറക്കെ
ചൊല്ലാം ജീവന് വേണ്ടി ഉടുതുണി
മാത്രം എല്ലാo ഉപേക്ഷിച്ചു പോയി
മറഞ്ഞു സ്വപ്നമോ സ്വത്തോ
കൂടെ കരുതാതെ എത്രയോ പേർ
നമ്മെ വിട്ട് അകന്നു
എവിടെക്ക് പോകണം എന്ന് അറിയാതെ
എത്രയോ മനുഷ്യർ പെരുവഴിയിൽ
തിരികെ എത്തിടുമെന്ന പ്രകൃതി
മക്കൾ വീണ്ടും ഒരായിരം സ്വപ്നവുമായി
നിൻ സംഹാര താണ്ടവം കണ്ടു
തലമുറ മാപ്പ് നൽകു എന്ന്
കേണിടുന്നു ഇനിയും വരുമോരു
തലമുറയെങ്കിലും നിന്നെ ഇനിയും
കരയിക്കില്ല... ഇനിയും വരുമോരു തലമുറയെങ്കിലും
നിന്നെ ഇനിയും കരയിക്കില്ല
