കൊറോണ വാണീടും കാലം
മാനുഷരെല്ലാരുമൊന്നുപോലെ
കാർ ഇല്ല ബസ്സില്ല ലോറിയും ഇല്ല
തിക്കിത്തിരക്കി ട്രാഫിക് ഇല്ല
സമയത്തിന് ഒട്ടും വിലയുമില്ല
പച്ച നിറമുള്ള മാസ്ക് വെച്ചാൽ പിന്നെ
എല്ലാരും എല്ലാരും ഒന്നുപോലെ,
കുറ്റം പറയാൻ ആണെങ്കിൽ പോലും,
വായ തുറക്കുവാൻ ആർക്കു പറ്റും,
തുന്നിയ മാസ്ക് മൂക്കിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ
മിണ്ടാതിരിക്കുന്നത് എത്ര കാമ്യം,
വട്ടത്തിൽ വീട്ടിലിരുത്തി നമ്മെ,
വട്ടംകറക്കി ചെറു കീടം
കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല കേൾക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല,
കാട്ടിക്കൂട്ടുന്നതോ സഹിക്കുവാനോ കഴിയുന്നില്ല,
അമ്പതിനായിരം അറുപതിനായിരം,
ആളുകൾ എത്രയോ പോയി മറഞ്ഞു,
നെഞ്ചു വിരിചോരോരോ മർത്യൻെറ
തോളിൽ മാറാപ്പ് കേറ്റിയത് ഏത് ദൈവം ,
ആയുധം ഉണ്ടെങ്കിലും കൊന്നൊടുക്കാൻ
പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ബോംബുകളും,
നിഷ്ഫലം അത്രയും ഒന്നിച്ചു കണ്ടിട്ടും,
പേടിക്കുന്നില്ല ഈ കുഞ്ഞു കീടം,
മർത്യൻെറ ഹുങ്കിനന്ത്യം കുറിക്കാൻ
എത്തിയതാകാം ഈ കുഞ്ഞു കീടം,
ആർത്തി കൊണ്ട് എത്രയോ ഓടിതീർത്തു നമ്മൾ,
കാത്തിരിക്കാം ഇനി അൽപ്പനേരം,
നല്ലൊരു നാളേക്കായി പ്രതീക്ഷയോടെ.
