അണയാറാകുന്ന തീ ജ്വാല ആളിക്കത്തുന്നു
തീയിൽ വെന്തുനീറുന്ന മനുഷ്യനാകുന്ന കരിലകളെ
സ്വനിലനില്പിനുവേണ്ടി പൈതൃകം ഉറങ്ങുന്ന
മണ്ണിനെ അതിദാരുണമായി നീ സംഹരിക്കുന്നുവോ?
നിൻ ജീവിതം ഒരിലപോലെയാണ്
ഉണങ്ങികരിഞ്ഞു അവസാന ശ്വസംവരെ...
നിൻ പൈതൃകം ഉറങ്ങിയ കാലം
നിൻ ഹൃദയത്തിൽ അവശേഷിക്കുന്നതുപോലെ
നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ പൈതൃകം ഉറങ്ങിയ ആ മണ്ണിനെ
നീ എന്തിന് ആ കാട്ടു തീയിൽ സംഹരിക്കുന്നു ...
ആ പച്ച പട്ടുടുത്ത സഹോദരിയെ
നീ നിൻ നിലനിൽപ്പിനുവേണ്ടി-
കാർന്നു തിന്നുന്നു മനുഷ്യ നീ....
സ്വന്തം ഭൂമിയെ കാക്കാൻ നിയോഗിച്ചപ്പോൾ
നീ എല്ലാം നശിപ്പിക്കാൻ ആണ് ശ്രമിക്കുന്നത് മനുഷ്യാ......