എന്റെ കവിത നിന്നോട് കലഹിക്കും
എന്റെ വാക്കുകൾ നിന്നോട് കലഹിക്കും
എന്റെ ചൂണ്ടു വിരൽ നിനക്ക് നേരെതന്നെ ആയിരിക്കും
ചിതലരിച്ച ചരിത്രതാളുകൾ
നീ നശിപ്പിച്ചില്ലേ?
ബാക്കി വന്നവയെ നീ മാറ്റി തിരുത്തിയില്ലേ?
വിശേഷബുദ്ധി ഒന്ന് നിനക്കുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ
നീ തിരിച്ചറിയുമായിരുന്നു
തോക്കിന്ന് മുന്നിൽ നിന്ന വാരികുന്തതിൻറെ ശക്തി
എതിരെ നീ എനിക്കിട്ട് കുത്തുമ്പോൾ
ഈ വരികളുതിർക്കുന്നത് ഭയന്നിട്ടല്ല
നീ മറന്ന നിന്റെ അസ്തിത്വം ആഴ്ന്ന് കിടക്കുന്നത് വർഗീയതയിൽ അല്ല
മതത്തിലാണ്, വിശ്വാസത്തിലാണ്.
ഒടുവിൽ നിന്റെ നേതാവ് ഞാനാണ് ദൈവം എന്നാക്രോശിക്കുമ്പോൾ
പൂവിട്ടു പൂജിക്കുക്ക, അവന്ന് പാദസേവ ചെയ്യുക,
കാണുമ്പോൾ തലകുമ്പിട്ട് വണങ്ങുക,
അന്നൊരു പക്ഷേ ഉയർത്താൻ വാരിക്കുന്തമുണ്ടാവില്ല
നിങ്ങൾക്ക് നേരെ ഉയരാൻ ഇരുമ്പ് ദണ്ഡുകൾ ബാക്കിയുണ്ടാവും.
