"നിർമ്മല ഹൈസ്കൂൾ കബനിഗിരി/അക്ഷരവൃക്ഷം/മൗനനൊമ്പരം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

ജനാലയുടെ ഇടുപ്പമുള്ള ഇഴകൾക്കിടയിലൂടെ മുഖം അമർത്തി ഞാൻ താഴേക്ക് നോക്കി. താഴെ എന്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാർ ഒത്തുചേർന്ന് കളിക്കുന്നു. ഇത്തിരിപ്പോന്ന ആ കളിമുറ്റം അവർക്കിപ്പോൾ സ്കൂൾ ഗ്രൗണ്ടിനേക്കാൾ വിശാലമാണ്. പടിക്കെട്ടുകൾ ഇറങ്ങിച്ചെന്ന് അവരോടൊപ്പം കൂടാൻ മനസ്സ് തുടിക്കുന്നു. പക്ഷെ ഒരേ ബെഞ്ചിലിരുന്ന് ഉച്ചഭക്ഷണപ്പൊതി എന്നും പങ്കിട്ട് കഴിച്ചിരുന്ന എന്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരി അഷിതയുടെ കണ്ണുകളിൽ തെളിഞ്ഞ ഭീതിയും അകൽച്ചയും ഇപ്പോഴും മനസ്സിൽ തങ്ങി നിൽക്കുകയാണ്. രാവും പകലും മഹാമാരിയോട് പൊരുതുന്ന ഒരച്ഛന്റെ മകളായി പോയതിനാൽ അവൾ എന്നെപ്പോലും ഭയപ്പെടുന്ന;അകറ്റി നിർത്തുന്നു.

എങ്കിലും എനിക്ക് തികഞ്ഞ അഭിമാനം തോന്നുന്നു. മരണത്തിന്റെ ആഴക്കയങ്ങളിലേക്ക് മുങ്ങിത്താണു പോകുന്ന അനേകരെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കൈപിടിച്ചുയർത്തുന്ന ഒരച്ഛന്റെ മകളാണു ഞാൻ. ഊണും ഉറക്കവും ഇല്ലാതെ രാപകൽ അധ്വാനിക്കുന്ന ഓരോ ആരോഗ്യ പ്രവർത്തകർക്കും ഉള്ള പ്രാർഥനാ പുഷ്പങ്ങളായി ഈ കുറിപ്പുകൾ സമർപ്പിച്ചു കൊണ്ട് തെളിഞ്ഞ മനസ്സോടെ എന്റെ ഏകാന്തതയിലേക്ക് മടക്കം.......