"സെന്റ്.ജോസഫ്സ്. ജി.എച്ച്.എസ്സ്. ആലപ്പുഴ/അക്ഷരവൃക്ഷം/ ആ ദിനം......" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

          

           ടി.വിയ്ക്കു മുന്നിൽ സ്വയം മറന്നിരിക്കുകയാണ് ജോ. അവൻ വേദനയാൽ മുറുകുന്ന ശരീരം മറന്ന് ഏതോ സംഗീത പൂങ്കാവനത്തിൽ മധു നുകർന്നാടുകയായിരുന്നു. ജോയുടെ ജീവനും ജീവിതവും പിയാനോ യായിരുന്നു.കാലങ്ങളായി അവൻ അതിൻ്റെ പിന്നാലെയാണ്. കൈയ്യെത്താറായപ്പോഴായിരുന്നു ആ വീഴ്ച്ച .തൻ്റെ സംഗീത ജീവിതത്തിലെ പ്രധാന ലക്ഷ്യമായിരുന്നു ആ മത്സരം. ലോകത്തിനു മുന്നിൽ സ്വയം അവതരിപ്പിക്കാമായിരുന്ന ദിനം.എന്നാൽ ആ  യാത്രയിലാണ് കാലിടറിയിരിക്കുന്നത് .

         നല്ല മഴ. അവൻ തളർച്ചയുടെ ഭാരം പേറിയ ആ കണ്ണുകൾ മെല്ലെ തുറന്നു. ജനാല നോക്കി കിടന്നു .ലളിതമായ പിയാനോ സംഗീതം അവൻ ശ്രവിച്ചു.ആശുപത്രിയിൽ ആരാണ് പിയാനോ വായിക്കുന്നത്! അതും ഈ ദുരന്തകാലത്ത്! അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ ചുറ്റും പരതി. പതിയെ അവൻ അതിൽ ലയിച്ചു. അവൻ മെല്ലെ നിദ്രയുടെ ഓളപ്പരപ്പിൽ തത്തിക്കളിച്ചു. മയക്കത്തിലേക്ക് കടന്നു. കരഘോഷങ്ങളിൽ , തന്നെ വാഴ്ത്തുന്ന ജനക്കൂട്ടത്തിനു മുന്നിൽ അഭിമാനത്തോടെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു അവൻ. പിയാനോ സംഗീതത്തിലെ താള വ്യതിയാനം അവനെ ഉണർത്തി. അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവൻ മെല്ലെ കണ്ണുകളടച്ചു.അപ്പോഴും പിയാനോയുടെ ശബ്ദം ഒഴുകികൊണ്ടേയിരുന്നു.പരിശോധനയ്ക്കെത്തിയ ഡോക്ടർ വിളിച്ചിട്ടും ആ കണ്ണുകൾ തുറന്നില്ല. പിയാനോ സംഗീതത്തിൻ്റെ  അലകൾ ഡോക്ടർ ശ്രവിച്ചതുമില്ല. ജോയല്ലാതെ വേറെ ആരും ആ സംഗീതത്തിൻ്റെ മാധുര്യം നുകർന്നില്ല. ആ കണ്ണുകൾ തുറന്നതുമില്ല.  

         ലോകമെന്ന ഈ ഉദ്യാനത്തിൽ സഫലമാകാതെ പോയ ഒരു പിടി ആഗ്രഹങ്ങൾ ബാക്കിയാക്കി കൊഴിഞ്ഞു പോയ പൂക്കളിൽ ജോയും ഒതുങ്ങുന്നു .