|
|
| വരി 4: |
വരി 4: |
| }} | | }} |
| <center> <poem> | | <center> <poem> |
| അന്യമാം പുഴുക്കളെ
| |
| കണ്ടിടുന്നൊരീ രാശിയിൽ
| |
| വർണ്ണ ഭേദങ്ങളിൽ
| |
| പായുന്നൊരീ ഭൂമി
| |
| ഹരിത വർണ്ണത്തിൽ മുങ്ങി-
| |
| ക്കുതിർന്നൊരു നാടു പോലുമില്ലാ ജഗത്തിൽ
| |
| തീഷ്ണമാം ചൂടിനെ അകറ്റുമാ പച്ചപ്പിതെ-
| |
| ങ്ങു പോയ്‌ മനുഷ്യ മൃഗങ്ങളേ ?
| |
| ത്വങ്മാംസമെല്ലാം
| |
| സൂര്യ കിരണത്താൽ പൊള്ളിപ്പു കയുന്നതും
| |
| കാൺക നമ്മൾ
| |
| ഇപ്പോഴിതാ കരിനാഗങ്ങളേപ്പോൽ
| |
| വിഷം ചീറ്റും ഭൃത്യർ ചുറ്റും
| |
| അരുതരുത് മക്കളെ എന്തിനീ അമ്മ
| |
| ഭൂമാതാവിനോടനീതി കാട്ടുന്നു
| |
| മാതൃ പിതൃ ഭർതൃ മിത്ര സഖി എല്ലാമേ
| |
| നമുക്കീ ജന്മഭൂമി
| |
| പിന്നിടും ദശാന്തരങ്ങൾ
| |
| കാത്തിടും തീക്കനലുകൾ
| |
| ആളിക്കത്തും തീക്കനൽ ആയി മാറുമീ ഭൂമി
| |
| എന്നുകാണുമീ നഷ്ടസ്വർഗ്ഗങ്ങളെ
| |
| എന്നു കാണും ഒരിക്കൽ കൂടിയാ ഹരിതാഭമാം പുണ്യഭൂമി
| |
| കാത്തിരിക്കാം ഞാൻ ക്ഷമയോടെ കാലമേറെ
| |
| വീണ്ടെടുക്കാം നമുക്കാവശ്യ സൗന്ദര്യത്തെ.
| |
| <center> <poem>
| |
