നാടൻ പാട്ട്
തന്നാനെ, തന്നാനെ, തക, തന്നാനെ –
തന്നനെ, തന്നാനെ, തക, തന്നാനെ!
തന്നാനെ, തന്നാനെ, തക, തന്നാനെ –
തന്നനെ, തന്നാനെ, തക, തന്നാനെ!
തന്നനെ, തന്നാനെ, തക, തന്നാനെ!
പണ്ടത്തെ പാട്ടൊരു നാടൻപാട്ട്-
പാടത്തുവിളയ്ക്കണ താളപ്പാട്ട്
കയ്യും കാലുമൊരുപോലെ കാട്ടി-
ചുണ്ടോടുചുണ്ടനയ്ക്കണ പാട്ട്
കൂനിപ്പാനയിൽ നെല്ലുനിറയ്ക്കാൽ
കൂവിവിവിളച്ചോരേലപ്പാട്ട്
പണ്ടത്തെ പട്ടൊരു നാടൻ പട്ട്
പാടത്തു വിളയണ താളപ്പാട്ട്.
തന്നാനെ, തന്നാനെ, തക, തന്നാനെ –
തന്നനെ, തന്നാനെ, തക, തന്നാനെ!
തന്നാനെ, തന്നാനെ, തക, തന്നാനെ –
തന്നനെ, തന്നാനെ, തക, തന്നാനെ!
തന്നനെ, തന്നാനെ, തക, തന്നാനെ!
ശിഷിരം
വൈഭവമേറിയ താപത്തിൽ ജ്വലിച്ചുകൊണ്ട്
ഒരു ചേതനയുടെ അംശം !
നമ്മൾ കാണുന്നു അവരുടെ ഖേദത്തെ
വെറും ഇല പൊഴിയും ശിഷിരങ്ങളായ്
പാവം മാരുതൻ പോലും
തപ്തനായി ഭവിക്കുന്നു.
എന്തുപറ്റി നമ്മുടെ അവനിക്ക് ? വീണ്ടും
ഞാൻ ചോദിക്കുന്നു
ഇല പൊഴിയും ശിഷിരങ്ങളേ......
ഞങ്ങളിതാ വരികയായ് അവയ്ക്ക്
വേണ്ടുവോളം കുളിർ തണ്ണീർ
നൽകി എത്തി വരുണ ഭഗവാൻ !
ഇല പൊഴിയും ശിഷിരങ്ങൾ എന്ന
നാമം, അവൾ മറന്നുവല്ലോ
ഇപ്പോൾ അവർ തളിർ മരങ്ങളാണ്
അവയ്ക്ക് പല്ലവം പോലുള്ള ഇലകൾ വച്ചുവല്ലോ......