കവിതയോടാണെന്റെ പ്രണയം. കവിതയിലാണെന്റെ ഹൃദയം. മഴപോലെ പെയ്തു നീ നിന്നിടേണം. പുഴപോലെ എന്നിലൊഴുകിടേണം. ഒരു പൂവിൻ ഗന്ധമായ് തീർന്നിടേണം. ഒരു പാട്ടിൻ ഈണമായ് വന്നിടേണം. ശലഭമായ് ഒന്നുപറന്നുയരാൻ ഒരുവഴികാട്ടുക നീ കവിതേ. വെയിലിൽ തണലാകൂ നീയുംഞാനാ- കുയിലിന്റെ നാദമായ്‌ മാറാം. വയലിന്നിളം കതിരാകൂ എന്നിലെ- വയൽക്കിളിക്കാശ്വാസ ഗീതമാകൂ. കാറ്റിലൂടെന്നിൽ പറന്നിറങ്ങൂ സഖീ... എന്നുമെൻ ചങ്ങാതി പ്രാവായിടൂ. മയങ്ങുമ്പോഴെന്നോടു ചേർന്നിടേണം. ഉണരുമ്പോഴേന്നിൽ തുളുമ്പിടേണം. എൻപ്രണയ പുഷ്പമായ് പൂവാടികേ... എന്നും സുഗന്ധം ചൊരിഞ്ഞിടേണം. എൻപ്രിയ തോഴിയായ് എപ്പോഴും നീ ആത്മാവിനുള്ളിൽ കുടികൊള്ളണം.
