ഒര‍ുമതൻ പാഠം പഠിപ്പിക്ക‍ുവാനിങ്ങ‍ു-
പ്രളയത്തിൻ ര‍ൂപത്തിൽപ്രക‍ൃതി നിന്ന‍ു.
അകലങ്ങൾ പാലിച്ച‍ു സ‍ൂക്ഷിക്ക‍ുവാനിതാ
അണ‍ുവാം കൊറോണയായ് മാറി വന്ന‍ു.
ഇര‍ുള‍ും വെളിച്ചവ‍ും പതിവ‍ുപോൽ വന്ന‍ു പോം-
ഇരവ‍ും പ്രഭാതവ‍ും തീർത്ത‍ു വച്ച‍ു.
നന്മയെക്കാണ‍ുവാൻ തിന്മയ‍ും വേണമെ-
ന്നമ്മയയ് പാഠം പകർന്ന‍ു വച്ച‍ു.
അറിയ‍ുക മണ്ണിന്നടരിനെ , നീരിന്റെ
അലിവിനെ , ആകാശ , വായ‍ുവിനെ
അതിനോട‍ു ചേർന്ന‍ു നിന്നര‍ുമയായ് ജീവിതം
ആനന്ദഭരിതമായ് തീർക്ക‍ുക നാം.
എന്റെ പരിസ്ഥിതി എന്റേത‍ു മാത്രമാ-
ണെന്ന മന:സ്ഥിതി മാറ്റിവയ്‍ക്ക‍ൂ...
നാളെകൾക്കും ജീവനാളം മ‍ുളയ്‍ക്ക‍ുവാൻ-
പ്രാണനെപ്പോൽ കാത്ത‍ുകാത്ത‍ു വയ്‍ക്ക‍ൂ...
വ‍ൃത്തിയില്ലാത്ത മനസ്സ‍ും ശരീരവ‍ും
എത്ര വിലപ്പെട്ടതായ് വയ്‍ക്കില‍ും
ചത്ത ദേഹത്തിലണയിച്ച പൊന്ന‍ുപോൽ
എത്രയോ നിഷ്‍ഫലം ! നിന്ദനീയം!
സ്‍നേഹിക്ക പ‍ൂവിനെ , പ‍ുൽക്കൊടിത്ത‍ുമ്പിലെ
നീഹാര വൈഡ‍ൂര്യ ചാര‍ുതയെ,
നീലക്കടലിന്നഗാധ സംഗീതത്തെ,
ന‍ൂറായിരം ജീവതാളങ്ങളെ....
പഞ്ചഭ‍ൂതങ്ങളെ പാലിക്ക ,നെഞ്ചിലെ
നേര‍ുപോൽ ,നാളെകൾക്കായ് നമ്മള‍ും
നാവേറുപാട‍‍ുക, നാട‍ുണർത്തീട‍ുക,
നല്ല ശേഷിപ്പ‍ുകൾ വാണീട‍ുക....
