ഭൂമിയമ്മതൻ മടിത്തട്ട് പിളർന്നും തുരന്നും മനുഷ്യരാശി മുന്നേറവേ സർവ്വംസഹയാം അമ്മതൻ കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ പിളർന്ന മനസ്സിൻ ചൂടിനാൽ ആവിയായുയർന്നു. കണ്ണീർ മേഘങ്ങൾ ഇരുട്ട് നിറച്ചൊരാ ലോകത്തിൻ നെഞ്ചിൽ മഹാമാരിയായ് പെയ്തിറങ്ങി മരണഭീതി പടർന്നൊരാ മക്കൾക്ക് അമ്മ പകർന്ന ബുദ്ധിയും ധൈര്യവും കരുതലായ് കാവലായ്. അകലം പാലിച്ചും, കൈകൾ കഴുകിയും മക്കളോയിന്ന് അതിജിവനത്തിൻ പാതയിൽ.
