"കെ.കെ.കെ.വി.എം.എച്ച്.എസ്സ്,പൊത്തപ്പള്ളി./അക്ഷരവൃക്ഷം/എന്റെ കൊറോണ നൊമ്പരം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

Schoolwiki സംരംഭത്തിൽ നിന്ന്
('{{BoxTop1 | തലക്കെട്ട്=എന്റെ കൊറോണ നൊമ്പരം <!-- തലക...' താൾ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു)
 
No edit summary
വരി 3: വരി 3:
| color= 2        <!-- color - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
| color= 2        <!-- color - സമചിഹ്നത്തിനുശേഷം 1 മുതൽ 5 വരെയുള്ള ഏതെങ്കിലും നമ്പർ നൽകുക -->
}}
}}
ലോകത്ത് കൊറോണ വൈറസ് ബാധിച്ചിട്ടുള്ള മരണം ലക്ഷങ്ങൾ കടന്നു.ഇതുവരെ 6 ലക്ഷത്തിലേറെ ആളുകൾക്കാണ് രോഗം സ്ഥിരീകരിച്ചത്.ചൈന, ഇറ്റലി,സ്പെയിൻ,ഇറാൻ എന്നീ രാജ്യങ്ങളിലാണഅ കൂടുതൽ മരണസംഖ്യ.ഇപ്പാൾ അമേരിക്കയും മുൻപന്തിയിൽ ആണ്.
എന്റെ മുറിയിലെ ജനാലക്കമ്പികൾക്കിടയിലൂടെ വിജനമായ ഫുട്ബോൾ ഗ്രൗണ്ടിലേയ്ക്കു ഞാൻ നോക്കി. എങ്ങും നിശബ്ദത. ഞാൻ കൊതിച്ച വേനൽക്കാല അവധി നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഞാൻ കൊറോമയെ ശപിച്ചു.
കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിൽ അമേരിക്കയിലെ മരമസംഖ്യ 10000 കടന്നു. രോഗം വ്യാപിച്ചവർ അനേക ലക്ഷങ്ങളും. ഒരു വികസിത രാഷ്ട്രമായ അമേരിക്കയ്ക്ക് പോലും നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴീയാത്ത വിധത്തിൽ ഈ രോഗം അതിവേഗത്തിൽ വ്യാപിക്കുകയാണ്.ലോകരാഷ്ട്രങ്ങളിൽ പലയിടത്തും ലോക്ക്ഡൗൺ പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുകയാണ്.പരസ്പരം കാണാതെ പ്രവര്ത്തനങ്ങൾ എല്ലാം തകിടം മറിഞ്ഞ് എല്ലാ രാജ്യങ്ങളും കഷ്ടപ്പെടുകയാമ്. സമ്പത് രംഗം അമ്പേ കൂപ്പു കുത്തി. ഇനിയെന്നാണ് ലോകം ഒന്ന് പച്ചപിടിക്കുന്നത്.
ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സ് വിങ്ഹിപ്പൊട്ടി.കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സ് പാകപ്പെട്ടു. പെട്ടെന്ന് എന്റെ നെഞ്ച് തകർക്കുന്ന ടി വി ദൃശ്യങ്ങൾ മനസ്സിലേയ്ക്ക് കയറി. ഐസൊലേഷൻ വാർഡ്. ഒന്ന് ശ്വസിക്കാൻ പോലും കഴിയാതെ കിടക്കുന്ന രോഗികൾ.ഒരിറ്റു പ്രാണനുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങൾ. നമ്മുടെ സഹോദരങ്ങൾ.മാലാഖമാരായ നഴ്സുമാർ, ഡോക്ടർമാർ എല്ലാം.
ചൈനയിലെ വുഹാനിൽ നിനാണ് ഈ രോഗം ആരംഭിച്ചത്. ചിന്തിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത് വേഗത്തിൽ ഇത് ലോകം മുഴുവൻ വ്യാപിച്ചുഎല്ലാ ജനങ്ങളും വീടുകളിൽ ഒതുങ്ങിക്കൂടി. പല രാജ്യങ്ങളിലും സാധാരണക്കാരായ തൊഴിലാളികൽ പട്ടിണിയിലായി. എല്ലാ മനുഷ്യരുടേയും പ്ലാനിംഗ് തകിടെ മറിഞ്ഞു. ഇനിയെന്നാ ഈ ലോകം രക്ഷപ്പെടും ?
എനിക്ക് താങ്ങൻ കവിയുന്നില്ല. ശരീരം തളരുന്നു. നാളെ അവസ്ഥ,മരണം മുന്നിൽക്കണ്ടു കഴിയുന്ന നിമിഷങ്ങൽ.ഒന്നും ഓർക്കാൻ വയ്യ.
കാത്തിരിക്കാം പ്രതീക്ഷയോടെ
അടുക്കളയിൽ നിന്നുള്ള അമ്മയുടെ വിളി എന്നെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർത്തി. അമ്മ എന്നെ വാരിപ്പുണർന്നു, ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ഞാൻ ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിച്ചു.ദൈവമേ,ഇനി ഒരു ജീവൻ പോലും എടുക്കരുതേ. വേണ്ട,എനിയ്ക്കു കളിക്കണ്ട.കൊറോണ പോയാൽ മതി. കൊറോണേ, പോകൂ നീ.വേഗം പോകൂ. ഇനിയൊരിക്കലും വരാതെ പോകൂ.
{{BoxBottom1
{{BoxBottom1
| പേര്= മീനുകൃഷ്ണൻ
| പേര്= ശ്രീരാജ്
| ക്ലാസ്സ്=8 എ    <!-- ക്ലാസും ഡിവിഷനും നല്കുക. ഉദാ- (5 A  OR 5 എ) -->
| ക്ലാസ്സ്=6 ബി    <!-- ക്ലാസും ഡിവിഷനും നല്കുക. ഉദാ- (5 A  OR 5 എ) -->
| പദ്ധതി= അക്ഷരവൃക്ഷം  
| പദ്ധതി= അക്ഷരവൃക്ഷം  
| വർഷം=2020  
| വർഷം=2020  

17:35, 22 ഏപ്രിൽ 2020-നു നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന രൂപം

എന്റെ കൊറോണ നൊമ്പരം

എന്റെ മുറിയിലെ ജനാലക്കമ്പികൾക്കിടയിലൂടെ വിജനമായ ഫുട്ബോൾ ഗ്രൗണ്ടിലേയ്ക്കു ഞാൻ നോക്കി. എങ്ങും നിശബ്ദത. ഞാൻ കൊതിച്ച വേനൽക്കാല അവധി നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഞാൻ കൊറോമയെ ശപിച്ചു. ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സ് വിങ്ഹിപ്പൊട്ടി.കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സ് പാകപ്പെട്ടു. പെട്ടെന്ന് എന്റെ നെഞ്ച് തകർക്കുന്ന ടി വി ദൃശ്യങ്ങൾ മനസ്സിലേയ്ക്ക് കയറി. ഐസൊലേഷൻ വാർഡ്. ഒന്ന് ശ്വസിക്കാൻ പോലും കഴിയാതെ കിടക്കുന്ന രോഗികൾ.ഒരിറ്റു പ്രാണനുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങൾ. നമ്മുടെ സഹോദരങ്ങൾ.മാലാഖമാരായ നഴ്സുമാർ, ഡോക്ടർമാർ എല്ലാം. എനിക്ക് താങ്ങൻ കവിയുന്നില്ല. ശരീരം തളരുന്നു. നാളെ ഈ അവസ്ഥ,മരണം മുന്നിൽക്കണ്ടു കഴിയുന്ന നിമിഷങ്ങൽ.ഒന്നും ഓർക്കാൻ വയ്യ. അടുക്കളയിൽ നിന്നുള്ള അമ്മയുടെ വിളി എന്നെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർത്തി. അമ്മ എന്നെ വാരിപ്പുണർന്നു, ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ഞാൻ ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിച്ചു.ദൈവമേ,ഇനി ഒരു ജീവൻ പോലും എടുക്കരുതേ. വേണ്ട,എനിയ്ക്കു കളിക്കണ്ട.കൊറോണ പോയാൽ മതി. കൊറോണേ, പോകൂ നീ.വേഗം പോകൂ. ഇനിയൊരിക്കലും വരാതെ പോകൂ.

ശ്രീരാജ്
6 ബി കെ കെ കെ വി എം ഹയർ സെക്കന്ററി സ്കൂൾ പൊത്തപ്പള്ളി തെക്ക് കുമാരപുരം
അമ്പലപ്പുഴ ഉപജില്ല
ആലപ്പുഴ
അക്ഷരവൃക്ഷം പദ്ധതി, 2020
ലേഖനം