മണ്ണും മരവും മനുഷ്യനും ഒന്നാണ്
എന്നു ചൊല്ലുന്ന ഒരു കൊച്ചു തത്തേ
മണ്ണിൻറെ മാധുര്യം എല്ലായിടത്തുംനീ
ചൊല്ലുക വിണ്ണിൻ്റെ കാവലാളേ
പച്ച പുതപ്പു വിരിച്ചു കിടക്കുന്ന
പാടവരമ്പത്ത് നോക്കിനിൽക്കും
കൊറ്റിയായി ഞാനെൻ്റെ ജീവിതനൗകയെ ഭൂമിക്ക് ഇതാ സദാ നൽകീടുന്നു
മണ്ണിൻ്റെ ദുഃഖവും
ദുരിതവും പീഢവും
ഇക്കണ്ട പ്രളയത്തിൽ കണ്ടതല്ലേ
അവയൊക്കെ എത്രയോ വേഗത്തിലാണ്
നാം മനസ്സിൻ്റെ ചെപ്പിൽ മറയ്ക്കുന്നത്
അമ്മതൻ വാത്സല്യം നൽകിടും പ്രകൃതിയെ ദേവിയായി എന്നെന്നും പൂജിച്ചിടാം
പൂജയ്ക്ക് നൈവേദ്യ പാത്രമായി നമ്മുടെ സ്നേഹവും മണ്ണിന് കൈമാറിടാം
